Walk of Wisdom 7(http://walkofwisdom.org)

Vrijdagmorgen begon de tocht op de camping, vanwaar ik naar Afferden ben gelopen. Het was lekker weer met een zacht windje. Om mij heen bomen, weilanden met slootjes, koeien en paarden in de wei, maar ook auto's met mensen op weg naar hun werk en op een erf zag ik zowaar een carnavalswagen.
Opvallend genoeg ruikt het nu nog naar niets. Ik voel de koelte van het weer en hier en daar wat pijntjes. Ik vraag me af of ik het zal halen om voor 16.30 u. in de Stevenskerk in Nijmegen te zijn. Daarna is de kerk gesloten voor bezoekers.

Bij Afferden ga ik de dijk op en zie dit moordkruis en het bord met het bijbehorende verhaal:

 

 

De tekst voor vandaag heeft daar wel wat mee:

1 Petr. 3: 10 en 11

Wie het leven liefheeft en gelukkig wil zijn, moet geen laster of leugens over zijn lippen laten komen; hij moet het kwaad uit de weg gaan en het goede doen en voortdurend vrede nastreven..

 

Ik loop de dijk op en kom in een fantastisch mooi stukje Nederland terecht.

 

 

Ik vraag een mevrouw die daar loopt met man en hond of ze daar woont. Zij beaamt dat en ik spreek mijn positieve verwondering uit over wat ik daar allemaal zie. Dan loop ik genietend verder naar Deest, waar ik een ringetje voor mijn pelgrimsveter kan halen. Alles is nog dicht en ik besluit dat ringetje later op de dag met de auto te gaan halen. Wel zag ik nog dit leuke beeldje aan de kerk van pater Wouter Heuft:

 

 

Verder maar weer over de dijk met dat prachtige uitzicht.

 

 

 

Als ik op een bankje zit om wat te eten en te drinken en mijn voeten een beetje te laten rusten, komt er een echtpaar op de fiets aan. Ze gaan naast me zitten, omdat ze vinden dat ze de koffie alweer verdiend hebben. We praten over het mooie landschap. Zij fietsen de vroeger Maas-Waalroute en ik vertel van mijn wandeltocht. Na korte tijd ga ik verder met de mededeling, dat ik anders niet op het eindpunt zal aankomen en zie enkele minuten later deze lopen:

 

Langzaam maar zeker gaat hij zijn weg
 

ik de mijne



Op de dijk bij Winssen geeft de route aan dat ik linksaf moet, maar als ik rechtsaf ga, kom ik bij het dijktempeltje van Huub en Adelheid Kortekaas, de ontwerpers van de pelgrimsicoon van de Walk of Wisdom. Ik besluit daar even een korte rust-, eet- en drinkpauze in te gelasten. Op de vloer van het tempeltje staat: 'Ieder mens is een unieke zaailing van Moeder Aarde'. Het symbool bovenop de tempel is onmiskenbaar familie van de pelgrimsicoon.

 

Toen ik deze lang, lange weg voor een groot deel gelopen had, besloot ik weer wat te gaan drinken. Weer kwam er een fietsend echtpaar bij me zitten. Ik probeerde een praatje aan te knopen, maar kreeg geen contact. Ik schudde het stof van mijn voeten en ben verder gelopen naar de plaats waar ik door het klaphek het struingebied in mocht en echt langs de Waal kon lopen de paadjes van koeien en paarden volgend. Het was inmiddels best weer warm geworden en ik was blij dat ik mijn handdoekje even in de Waal kon natmaken en in mijn nek kon leggen. Ik liep een eind stroomopwaarts richting Nijmegen.



Uiteindelijk moest ik volgens de routebeschrijving maar weer ergens bij de weg op de dijk zien te komen hetgeen me ook is gelukt. De weg ging naar Weurt. Daar kwam ik een bruidspaar met fotograaf tegen. Ik kon het niet laten ook plaatjes te schieten. Op hun vraag of het voor mijn plakboek was, antwoordde ik dat het voor mijn blog was, hetgeen ze wel een beetje verbaasd deed kijken. Ik heb ze natuurlijk heel veel geluk gewenst.

 

 

In Weurt liep ik langs de kerk, waar hun huwelijk zou worden ingezegend, naar de horecagelegenheid, waar zij hun feest zouden geven. Juist daar kon ik mijn volgende ringetje halen.

Ik kwam langs een bijzondere tuin, waarvan ik deze foto met mijn vinger maakte:

 

 

Vanaf Weurt liep ik via de sluisbrug naar de Oversteek. Op die brug gaan iedere avond 48 lampen aan in het tempo van een langzame mars uit respect voor de 48 geallieerde soldaten die bij de oversteek van 1944 de dood vonden. Nederlandse veteranen lopen vrijwel iedere avond ongewapend mee. Het is een hele nieuwe brug en het was even zoeken hoe ik er precies moest komen, maar een vriendelijke mevrouw met 2 honden wees me de weg. Ze ging er zelf ook naartoe. Het is een behoorlijk lange brug en aan het einde moest ik weer een lange trap af richting Lent en Nijmegen. Langs de werkzaamheden in de Waal naar de spoorbrug, waarmee ik weer de Waal over moest om Nijmegen binnen te komen.

 

 

Toen brak het allerlaatste gedeelte aan en op de Snelbinder naast de spoorbrug overkwam me hetzelfde als bij het vertrek uit de Stevenskerk op 21 juni: het emotioneerde me. Via de Antoniuspoort en de Kitty de Wijzeplaats liep ik naar de Stevenskerk, die ik via een hoge trap en het Zuiderportaal bereikte. Daar werd al op me gewacht. De vrijwilliger van dienst wist niets van ringetjes en de Walk of Wisdom, nam ons mee het kantoor in, waar ik het zakje met ringetjes, waarop stond Nijmegen 2015, zelf vond.

 

 

 

En de tekst?

Wie het leven liefheeft en gelukkig wil zijn, moet vrede na streven en eerlijk zijn. Alweer die verbinding met eerlijkheid en oprechtheid.

Dat is me in alle teksten opgevallen: dat vrede, eerlijkheid en oprechtheid steeds weer met elkaar worden verbonden. Dan gaat het niet om DE waarheid, maar om mijn oprechtheid.

 

 

 





 





 

 

 

 



Walk of Wisdom 6(http://walkofwisdom.org)

Vanmorgen bij het opstaan regende het behoorlijk.  Een blik op de buienradar deed me besluiten later te vertrekken.
De tekst voor vandaag:
Jak. 3: 17, 18
De wijsheid van boven is voor alles zuiver, en verder vredelievend, mild en meegaand; ze is rijk aan ontferming en brengt niets dan goede vruchten voort, ze is onpartijdig en oprecht. Waar in vrede wordt gezaaid, brengt gerechtigheid haar vruchten voort voor hen die vrede stichten.

Uiteindelijk vertrok ik bij het oorlogsmonument aan de Oude Maas bij Keent. Ik zag de dijk, de rivier en wat ganzen. Die hoorde ik ook en verder klonk het geluid van auto's en landbouwmachines. Het waaide en was koel. Veel gras, mais en een enkele boerderij.

Over de dijk langs het Christusbeeld bij Neerloon. Ik vond vooral het opschrift indrukwekkend. 

Na een poosje bereikte ik Ravenstein, een mooi oud stadje. Daar liep een poezieroute doorheen.

Met een voetpontje ging het de Maas over naar Niftrik; het voer alleen voor mij.

 

In Niftrik zag ik een gildenhuis. Leuk voor een foto.

Onderaan de dijk ging de tocht verder. Ik zag een veld met wel 15 walnotenbomen. Ook mooie wilgen in allerlei formaten.

Verder naar Wijchen en Leur. Evenals in Ravenstein ook hier een ringetje gehaald. Mooie oude boerderijen van de heerlijkheid Leur en een oud kerkje.

In deze omgeving kom ik vaak mooie gebouwen, buitens e.d. tegen. Zo ook op weg naar  Hernen. 

Daar kwam ik ook deze leuke beestjes tegen. Ik vond het wel een plaatje waard.

In Hernen zag ik een alleraardigst beeld. Het leek op een monnik, maar heet De Begroeting.

Wie wordt er begroet? Alle voorbijgangers of de heer van het kasteel aan de overkant?

Via het landgoed Hernen bereikte ik de Kapelberg van Bergharen, waarop een molen staat. Er staat ook een kapel, maar die heb ik niet gezien.

En altijd is daar weer de pelgrimsicoon om me de weg te wijzen.

En de tekst? De wijsheid van boven is vredelievend, mild, meegaand, met ontferming bewogen, brengt goede vruchten voort, is onpartijdig en oprecht. Alleen bij zaaien in vrede, wordt gerechtigheid voortgebracht. Steeds komen de woorden gerechtigheid, oprechtheid en vrede samen voor. Over de waarheid wordt nogal eens geredetwist. Hoe zit het met oprechtheid?

Walk of Wisdom 5(http://walkofwisdom.org)

Vanmorgen ben ik weer in Malden gestart, waar ik gisteren was geëindigd. Het was ca. 07.50 u. De tocht begon in het bos van een soort landgoed. Ik hoorde en zag scholieren op weg naar school. De vogels waren wat stil of er waren er daar niet veel. Wel hoorde en zag ik insecten en vlinders en helaas hoorde ik ook geluiden van menselijke handelingen.
Via een brug over het Maas-Waalkanaal en de A73 kwam ik bij de Overasseltse en Haterste Vennen. Een prachtig gebied en heerlijk rustig.

Maas-Waalkanaal

Helaas is er met de foto's iets niet helemaal goed gegaan vandaag. Er zijn daar prachtige vennetjes; bij een ervan zag ik honderden felblauwe libelles. Op een uitkijkheuvel zag ik iemand met, wat ik aanzag voor een stoel. De persoon had een enorme bos haar.

De tekst vandaag:

Zach. 8: 16

Hier moeten jullie je aan houden:

Spreek de waarheid tegen elkaar,

bewaar de vrede door eerlijk en rechtvaardig recht te spreken.

Bij een restaurant aan de st. Walrickweg kon ik weer een ringetje halen en ook even wat drinken en me opfrissen. Het was al behoorlijk warm. Weer ging het de Vennen in alwaar de lapjesboom en de ruïne van st. Walrick. Helaas zaten er mensen te praten en was het niet rustig. Het zou een mooie plek voor meditatie zijn. Ergens hier zag ik die persoon met de bos haar weer. Hij bleek een fototoestel met grote telelens te dragen. Hij wilde graag foto's maken, maar kon door de afzettingen nergens dichtbij komen. 

Verder gelopen naar Nederasselt. De weg liep tussen aardappelen en mais door. Bij het nieuwe Mariakapelletje ontmoette ik eem Vlaams echtpaar. Ze wilden graag ergens wat drinken, maar nergens was een gelegenheid. Er moesten in die buurt volgens hen alleen maar brave mannen wonen, die niet naar een cafe gaan. 

De route bracht me op een dijk, die helaas geen water meer tegenhoudt. Na Nederasselt bracht de weg me in Grave, een mooi oud stadje, waar ik weer  een vogelringetje kon halen. Eerst moest ik over de brug.

In Grave ben ik even op een terrasje gaan zitten om in alle rust iets te drinken. Verder ging de tocht naar Velp, langs de Hertogswetering met blauw-zwarte vlinders of libelles. Ik kwam langs een klooster en een middeleeuws kerkje. 

Ergens op een bruggetje zag ik dit:

Toen ik iets na half vier bijna 28 km had gelopen, kwam ik bij een theetuin en besloot dat het genoeg was voor vandaag. 

En de tekst? Vrede bewaren door eerlijk en rechtvaardig recht te spreken EN door de waarheid te spreken. Dat laatste kunnen we allemaal doen. Daarmee brengen we de vrede dichterbij.

Walk of Wisdom 4(http://walkofwisdom.org)

Alweer de tweede wandeldag deze periode. Vandaag begon ik aan de Zwarteweg in Milsbeek en liep richting St. Jansberg. Uit de slootswal kwamen twee jonge hazen tevoorschijn, maar ze verdwenen weer net zo vlug. Ook hier weer blanke koeien. Het was nog frisjes; er scheen een voorzichtig zonnetje. Het rook naar gras. Ik hoorde veel insecten. 

Walk of wisdom 3(http://walkofwisdom.org)

Vanmorgen, 4  juli, ben ik vertrokken, waar ik op 21 juni ben geëindigd: bij de Duivelsberg aan de kant van Beek-Ubbergen. Al gauw kwam ik bij het bankje voor Iris, ging erop zitten en vroeg me af wat het verhaal erachter zou zijn.
Ik hoorde de vogels zingen dat een lieve lust was en de wind deed de bomen ruisen. Om me heen zag ik een prachtig loofbos, gras, bloemen,  gevallen takken, boomstammen en ik kwam langs een mooi, nu nog lichtgroen, weitje met een hek. Er waaide een heerlijk, zacht windje, het was lekker warm. Het bos rook niet naar bomen, maar licht zoet. 
Ik voelde een positieve spanning. Wat zou de tocht me brengen.
De tekst voor vandaag:

Voor wie hem eren is zijn hulp nabij

zijn glorie komt wonen in ons land

trouw en waarheid ombelzen elkaar

recht en vrede begroeten elkaar met een kus

uit de aarde bloeit de waarbeid op

het recht ziet uit de hemel toe.

Met een haarspeldbocht daal ik af het Filosofendal in.

                                                                              

Op een gegeven moment moet ik bij een betonnen grenspaal afslaan. Ik moet er om zoeken. Een of andere grapjas had er een houten hek voorgezet. Na de Duivelsberg voerde de tocht langs de Heksendans met een luguber verhaal. 

Langs Groesbeek gaat het over het het Dassenpad.

De Wylerbaan over naar het Groenendaolsepad. Dan gebeurt wat ik liever niet wil: ik moet naar het toilet. Ik zie een toiletwagen bij een boerderij en maak er dankbaar gebruik van. Als ik de wagen uitkom, zie ik de bewoner van de boerderij aankomen, die vriendelijk een praatje met me begint; over het weer en de behoefte die zijn mais heeft aan regen.
Langs een smal paadje kom ik opeens in Duitsland.

Zoek de roofvogel

Ik ontmoet onderweg een paar meisjes. Altijd leuk. Ze hadden het ook warm.

Warm was het langzamerhand wel geworden. Ik was blij dat ik ca. 11.15 bij het oude station van Kranenburg aankwam. Nog niet open, maar ik mocht wel op het terras gaan zitten. Over de oude spoorlijn zag ik steeds de Draisine met groepen mensen. Allemaal vrolijk en vriendelijk groetend. 
Na het wachten en drinken van appelsap ben ik me gaan opfrissen en heb mijn meegenomen doekje nat in mijn nek gelegd. Lekker. Ik kreeg een ringetje voor mijn 
pelgrimsveter en ben verdergegaan naar het Reichswald.
Dit zag ik aan het begin ervan

De temperatuur was inmiddels ver boven de 30°. Net als bij de Duivelsberg en het Filosofendal was hier ook sprake van heuvels en dalen. Ik moest de weg oversteken
bij de gedenksteen voor de onteerde hostie. Daar zou een wonder gebeurd zijn op de plaats waar iemand een hostie heeft uitgespuugd.

Mijn weg ging verder door het Reichswald tot aan het punt Brandeburg waar je uitkijkt over de Mookerheide en St. Jansberg.
Het was erg warm en toen ik het pad omhoog naar de Freitenberg zag, smal en zonnig en uit de wind, besloot ik dat niet te doen en via google maps de weg op te zoeken. Dat lukte en zo kwam ik na ca. 22 km. bij eetcafe de Diepen in Milsbeek, waar vandaan ik zou worden opgehaald.

En de tekst? De zinnen spookten me steeds door het hoofd. Zijn recht en vrede een eenheid? Wat betekent dat? Alleen als recht gedaan wordt, kan vrede ontstaan. Ontstaan recht en vrede als trouw en waarheid bij elkaar komen? Wat is trouwens waarheid?